Ένας παραπάνω κίνδυνος για σκύλους που συγκατοικούν με γάτες
Εσείς ρωτάτε, οι ειδικοί απαντούν.
Ερώτηση: «Πριν λίγο καιρό ο άντρας μου και εγώ, καθώς γυρίζαμε με το αυτοκίνητο από μια παιδική χαρά με την κόρη μας, βρήκαμε να περιπλανιέται μόνο του στο δρόμο ένα ημίαιμο Αλάσκαν Μαλαμούτ 1,5 έτους περίπου. Καθώς είδα ότι δεν το συνόδευε κανένας και δεν είχε κανένα περιλαίμιο, το πλησίασα με φιλικό τρόπο, μου έκανε χαρές αμέσως και μόλις του ανοίξαμε την πόρτα του αυτοκινήτου, μπήκε χωρίς ενδοιασμούς.
Όταν, αργότερα, αποφασίσαμενα τον κρατήσουμε, του κάναμε τα απαραίτητα εμβόλια και εξετάσεις και βρήκαμε ότι είναι θετικός στην ερλιχίωση.
Έχω μπει σε ιστοσελίδες και διάβασα μερικά πράγματα για την ασθένεια, όπως ότι προέρχεται από τσιμπούρια, ότι πάρα πολλά σκυλιά στην Ελλάδα πάσχουν από αυτή την ασθένεια, ότι προσβάλλει το αίμα, ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένη θεραπεία, ότι δεν κολλάει ο άνθρωπος. Θα ήθελα να μας δώσετε όσο περισσότερες πληροφορίες και αν όντως μπορεί να καταπολεμηθεί. Ο κτηνίατρος μας είπε ότι άπαξ και βγει μια φορά θετικός ο σκύλος στην ερλιχίωση, θα είναι μια ζωή θετικός. Απλώς πρέπει να βλέπουμε με εξετάσεις τα αιμοπετάλιά του κάθε φορά και να ακολουθούμε την κατάλληλη θεραπεία.»
Απαντά η κτηνίατρος Φέη Ζερβουδάκη:
Η ερλιχίωση του σκύλου προκαλείται κυρίως από το μικροοργανισμό που ονομάζεται Εhrlichia canis και μεταδίδεται στο ζώο από κρότωνες (τσιμπούρια) που είναι φορείς του μικροοργανισμού.
Η ερλιχίωση προκαλεί ποικίλα συμπτώματα στα προσβεβλημένα ζώα, μεταξύ των οποίων η ανορεξία, η κατάπτωση, ο πυρετός και η αιμορραγική διάθεση, εξαιτίας της μείωσης του αριθμού και της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων που παρατηρείται στους σκύλους που νοσούν.
Η διάγνωση της ερλιχίωσης βασίζεται, μεταξύ άλλων, στην ανίχνευση αντισωμάτων της ασθένειας στον ορό του αίματος του ζώου. Ωστόσο, τα αντισώματα δεν εμφανίζονται αμέσως μετά τη μόλυνση, αλλά μπορεί να περάσει ακόμα και ένας μήνας μέχρι να φτάσουν σε ανιχνεύσιμα επίπεδα.
Το φάρμακο εκλογής είναι η δοξυκυκλίνη και η πρόγνωση των περιστατικών είναι καλή στις περισσότερες περιπτώσεις. Ωστόσο, σε μερικά από τα ζώα που έχουν προσβληθεί, η νόσος μπορεί να μεταπέσει στη χρόνια (μυελοκατασταλτική) μορφή της, η οποία είναι εξαιρετικά σοβαρή και η πρόγνωσή της είναι δυσμενής.
Μετά τη θεραπεία, πολλοί σκύλοι συνεχίζουν να έχουν θετικό αποτέλεσμα στην εξέταση για αντισώματα. Στην περίπτωση αυτή, μια ειδική εξέταση που ονομάζεται PCR μπορεί να μας δείξει αν υπάρχει ενεργός μόλυνση και συνεπώς ανάγκη επανάληψης της θεραπείας. Εάν όμως δεν υπάρχει η δυνατότητα πραγματοποίησης PCR, η απόφαση θα βασιστεί στις αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις του ζώου.
Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβουμε την ερλιχίωση είναι να διατηρούμε το σκύλο μας και το περιβάλλον στο οποίο ζει καθαρό από τσιμπούρια, χρησιμοποιώντας τακτικά τα ειδικά απωθητικά και παρασιτοκτόνα σκευάσματα που κυκλοφορούν στο εμπόριο.
Επιστροφή στην ενότητα ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Πρόσφατες δημοσιεύσεις
