Ίσαμε χθές νόμιζα ότι γνώριζα τι σημαίνει party animals. Oι χαροκόποι ξενύχτηδες. “Koσμικουά” και μη. Αμ δε. To κατά κυριολεξία νόημα του όρου κατάλαβα όταν μας κάλεσαν στο πάρκο. Tριάντα μέτρα από το σπίτι μας, τις προάλλες, ώρα 9η πρωινή, οι σκύλοι της γειτονιάς είχαν πάρτι. Οι Μπόκο, Ρεξ, Τάκης, Άλφι, Λάρα, Έκτωρ, Τρότσκι (KKEμ-λ , Μ-Λ ΚΚΕ;), Mάιλο, Έμα, Δράκος, Μίρο, Τζόρα, Νοξ, Φιντέλ, Ντούσαν, Τζαμάλ, Λέιλα, Φράνκα, Ορφέας, Μούργος, Φώντας και ο Φελίξ εόρτασαν… όχι τίποτε το επετειακό ή ιδιαίτερο. Έτσι σκάρωσαν γιορτινό breakfast. Oι ευγενικοί ιδιοκτήτες έφεραν ρεφενέ καλούδια. Χυμό σπιτικό, καφέ, φρούτα, κουλουράκια, κρουασάν, μεζέδες σκύλων. Εμείς, το δίχρωμο marbré κέικ μου, μόκα-καρύδια. Στρώθηκαν και οι γειτόνοι στους αντικριστούς εκατέρωθεν πάγκους. Άνθρωποι και ζωντανά πέρασαν ζάχαρη. Όχι, dj δεν εκλήθη. Στοιχίζει ακριβά. Η κουβέντα ζωηρή, φιλική. Ποδόσφαιρο, η οικονομία, του καθενός τα χαμπέρια. Και βεβαίως σκυλοκουσκούς. Θέμα καυτό η εκπαίδευση. Των κουταβιών. Πρόκειται για trend; Τέτοιο ζήτημα δεν ετίθετο άλλοστε. Ποια νέα κοινωνικά δεδομένα μας ωθούν σήμερα να το αντιμετωπίζουμε; Επηρεαστήκαμε από την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC που προβάλλεται στον ΣKAI; Και τι λογής εκπαίδευση; Θα στείλετε τον σκύλο σας εσώκλειστο σε κολέγιο; Πα πα πα! Εμείς, πάντως, προτιμήσαμε οικοδιδάσκαλο. Τώρα, έπειτα από 25 μαθήματα, βρισκόμαστε στη Δ’ πρός Ε’ Δημοτικού. Ένα κουτάβι αρχίζει να εκπαιδεύεται στους 7 με 12 μήνες. Ώς τότε, τα βασικά (πιπί, κάτσε, μη) τα μαθαίνει από εμάς τους ίδιους. Για να βρω καθηγητή προηγήθηκαν ραντεβού, συνεντεύξεις, βιογραφικά. Παρ’ ότι γρήγορα και prima vista, μέσα μου είχα αποφασίσει υπέρ του Μιχάλη Διαμαντάρα. Διότι, κατά τους γάλλους σημειολόγους, donnez-mois le nom et je vous rends la chose. Όνομα και πράμα ο Διαμαντάρας μας. Λογικός, συνεννοήσιμος, ακριβής, με εκείνη την αδιατίμητη εξυπνάδα του δρόμου. Κυρίως με έθελξε το κεφάτο πρόσωπό του. Με ένα διαρκές ανθυπομειδίαμα που λες και με ειρωνεύεται. Μου κάνει πλάκα; Τώρα θα ξεκαρδιστεί; Kαι ξεκαρδίζομαι εγώ. Ο Διαμαντάρας μου ανοίγει την καρδιά, δήλωσα στον Θάνο. Ξεκινήσαμε την επομένη. Τύχη αγαθή, απεδείχθη θαυμάσιος δάσκαλος. Εργάστηκε επί εννέα χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία. Ειδικότητα συνοδός σκύλων, κοινώς… σκυλάς. Οι γερμανικοί ποιμενικοί θεωρούνται οι πλέον επιδεκτικοί μαθητές. Πιο δύσκολοι πελάτες; Tα τσόου τσόου, σαρπέι, χάσκι και ακίτα. Τα αρσενικά γενικώς χαρακτηρίζονται κυριαρχικά. Όλα όμως τα κυνάκια, αγελαία όντα γαρ, επιδιώκουν να γίνουν αρχηγοί του σπιτικού μας. Αυτός ο τσαμπουκάς πρέπει να σπάσει. Και σπάει. Στόχοι της βασικής εκπαίδευσης; Υπακοή, καλή συμπεριφορά, κοινωνικότης. Στο γυμνάσιο, αφού γίνουν δύο ετών, μπορούν να εξελιχθούν σε φύλακες. Μαζί με τον Φελίξ εκπαιδεύτηκα και του λόγου μου. Μιμούμενη τον δάσκαλο, κατάφερα να εντέλλομαι τον μικρό με συγκεκριμένες λέξεις, χειρονομίες, ηχόχρωμα φωνής που δηλώνει ανυποχώρητη πρόθεση. Ι am the boss. Δεν μου πάει, δεν μου αρέσει, δεν με ενδιαφέρει. Μα όποτε χρειάστηκε το έκανα σωστά. Τι γέλια, τι χαρά στο κάθε μάθημα. Αν θέλετε ζώο για διαμέρισμα, πάρτε ένα γουέστι ως μικρό ή ένα ογκώδες λαμπραντόρ. Το λαμπραντόρ του Μιχάλη, ο Θωμάς, παίζει σε διαφημιστικά, ταινίες, στην ΤV. Kάνει αριθμητικές πράξεις και χίλια κόλπα. Ο δικός μας όταν τον ρωτώ μ’ αγαπάς; απαντά γαβ γαβ γαβ. Το εκπαιδευτικό 40λεπτο στοιχίζει 20 ευρώ. Χαλάλι…
________________________
Της Μαριας Χαραμη, SAVOIR VIVRE – ΒΗΜagazino, 25/10/2009