Από την πρώτη στιγµή που θα κάνει την είσοδό του το κουτάβι στο σπίτι µας, είναι απαραίτητο να µπούνε κανόνες. Ο σκύλος, ως ζώο αγέλης, θα προσπαθήσει άµεσα να πάρει τη θέση του στην ιεραρχία της οικογένειας (αγέλη). Οι κανόνες που θα επιβάλουµε προσδιορίζουν τι επιτρέπεται να κάνει και τι όχι, µε αποτέλεσµα την αρµονική συµβίωση. Ο ιδιόκτητης (κηδεµόνας) του σκύλου πρέπει είναι δίκαιος και να του συµπεριφέρεται µε συνέπεια. Η συνέπεια χαρακτηρίζει την εκπαίδευση του σκύλου σε όλες τις στιγµές της ζωής του. Χωρίς πειθαρχηµένο ιδιοκτήτη εκπαίδευση δεν υπάρχει.

Ο σκύλος στο φυσικό του περιβάλλον ενστικτωδώς προσπαθεί να βρει ένα «σπίτι», µια φωλιά. Εκεί νιώθει ασφαλής από τυχόν εχθρούς. Τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτα άλλο από µια µικρή λακκούβα στο χώµα ή µια στενή σπηλιά. Στον δικό µας χώρο θα προτιµούσε να πάει κάτω από το τραπέζι ή πίσω από τη µεγάλη κουρτίνα του σαλονιού. Στην πραγµατικότητα σπίτι του θα γίνει το κλουβάκι. Εκεί θα περνάει τις ώρες της ηµέρας που δεν µπορούµε να τον επιτηρούµε και να είµαστε σίγουροι για την ασφάλειά του. Πιο συγκεκριµένα, η χρήση του κλουβιού βασίζεται σε δύο στοιχεία:

(α) Ο σκύλος δεν λερώνει εκεί που κοιµάται, γι’ αυτό και οι διαστάσεις του κλουβιού δεν θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες από το σώμα του.

(β) Η σωστή εκπαίδευση του κουταβιού −όπως τονίσαμε− προϋποθέτει συνεπή και δίκαιο ιδιοκτήτη. Εφόσον, λοιπόν, ο σκύλος κυκλοφορεί ελεύθερος στο χώρο μόνο «υπό το βλέμμα μας», τότε τυχόν λάθη του διορθώνονται άμεσα. Εντός περιορισμού οι αταξίες είναι ελάχιστες. Με αυτό τον τρόπο το κουτάβι σύντομα θα καταλάβει τι ζητάμε και πώς να συμπεριφέρεται. Αν δεν μαλώνουμε άσκοπα το σκύλο μας, τον βοηθάμε να γίνει υπάκουος και συνεργάσιμος…