Σκύλος και οικογένεια

Tου Μιχάλη ∆ιαµαντάρα, εκπαιδευτή σκύλων

Ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου αρκεί να υπάρχει μια πραγματική σχέση εμπιστοσύνης. Είναι αρκετές οι περιπτώσεις που στο παρελθόν, ένας σκύλος έχει προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις (επιθετική συμπεριφορά). Πολλές φορές μάλιστα αυτό συνέβη με αποδέκτες τα μικρότερα μέλη της οικογένειας. Οι γονείς (κηδεμόνες) οφείλουν λοιπόν να θέτουν κανόνες τέτοιους, ώστε να αποτρέπουν παρεκκλίνουσες συμπεριφορές.

1. Παιδιά και σκύλοι ποτέ μαζί χωρίς επιτήρηση.

2.  Αγαπάμε τους τετράποδους φίλους μας αλλά δεν τους «κακομαθαίνουμε».
Το μέτρο είναι καθοριστικός παράγοντας για τη διασφάλιση της ποιότητας ζωής στην καθημερινότητά μας. Η θέση του σκύλου δεν επιτρέπεται να είναι ούτε επάνω στον καναπέ, ούτε στο κρεβάτι μας. Ο σκύλος που μοιράζεται με εμάς τα συγκεκριμένα αγαθά σύντομα θα θεωρήσει πώς του έχουμε παραχωρήσει δικαίωμα στην αρχηγία της οικογένειας. Αυτή η εντύπωση καλλιεργεί την επιθετική συμπεριφορά του ζώου προκειμένου να διαφυλάξει τα «κεκτημένα» του και συχνά συνοδεύεται -κυρίως από τα αρσενικά- με μαρκάρισμα (ούρηση) σε κάθετα αντικείμενα του σπιτιού όπως έπιπλα, κουρτίνες κ.λπ.

3.  Σκύλος και άνθρωπος δεν τρώνε μαζί.
Επιβάλλεται πρώτα να τρώμε εμείς και μετά ο σκύλος. Σκυλάκια που “ζητιανεύουν” την ώρα του φαγητού μας είναι σαφέστατο ότι έχουν υιοθετήσει αυτόν τον τρόπο αντίδρασης λόγω δικής μας κακοδιαχείρισης της κατάστασης. Δεν θέλουμε όταν τρώμε να μας ενοχλούν, αλλά και εμείς από την πλευρά μας, δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο τη στιγμή του γεύματός τους.

4.  Ο σκύλος επιμένει αλλά εμείς δεν ενδίδουμε.
Ο σκύλος που είτε μέσω του γαβγίσματος, είτε με άλλους τρόπους επιβολής κερδίζει πράγματα ή προνόμια, σύντομα γίνεται κουραστικός, κυριαρχικός και δυσκολεύει με τη συμπεριφορά του τη συμβίωση μας στο μέλλον.

5. Ο ύπνος είναι “ιερός” και για τα ζώα.

6.  Ο σκύλος δεν είναι παιχνίδι.
Το τράβηγμα της ουράς ή των αυτιών προκαλεί πόνο και ο πόνος επιθετικότητα.