Όταν βιάζεσαι στη βόλτα ο σκύλος σου αργεί να πάει τουαλέτα; Δες γιατί!

Μήπως έχεις την αίσθηση ότι όσο περισσότερο βιάζεσαι εσύ, τόσο περισσότερο παίρνει στο σκύλο σου να «πάει τουαλέτα» κατά τη διάρκεια της βόλτας;

Θα έχεις, σίγουρα, αναρωτηθεί αν το κάνει επίτηδες ή αν, απλά, εσένα σου φαίνεται έτσι επειδή έχεις αργήσει σε κάποιο ραντεβού.

Ε λοιπόν, μάθε ότι ο σκύλος πράγματι κωλυσιεργεί, επίτηδες, όταν βιάζεσαι και το κάνει χάρη στη δική σου «εκπαίδευση».

Γιατί φέρεται έτσι;

Το ανθρώπινα φυσιολογικό, όταν βιαζόμαστε, είναι να συντομεύουμε κάθε δουλίτσα ώστε να κερδίσουμε λίγο χρόνο για την επόμενη, και ούτω καθεξής.

Το σκυλίσια προφανές, όμως, είναι  ότι «όσο μεγαλύτερη βόλτα τόσο καλύτερα».

Ακόμα κι αν ο σκύλος σου δεν πιάνει πουλιά στον αέρα, το ότι «βιάζεσαι» είναι εύκολο να το καταλάβει. Απλά, για αυτόν η «δική σου βιασύνη» έχει διαφορετική ερμηνεία. Δεν χωράει στο μυαλουδάκι του ότι ίσως έχεις καλύτερα πράματα να κάνεις από βόλτα μαζί του. Ποτέ δεν θα πιστέψει κάτι τέτοιο. Αυτό που έχει παρατηρήσει, όμως, είναι ότι όταν εσύ βιάζεσαι στη βόλτα, μόλις αυτός πάει τουαλέτα η βόλτα τελειώνει. Άρα, είναι λογικό να συμπεραίνει ότι:

…Όταν ο άνθρωπος συμπεριφέρεται με «βιασύνη» τότε το λέρωμα στη βόλτα τιμωρείται.

Η βόλτα για το σκύλο είναι η υπέρτατη ευτυχία, και ο τερματισμός της μόλις κάτι συμβεί αποτελεί για αυτόν μια σκληρή τιμωρία, την οποία συνδέει με αυτό το κάτι που συνέβη. Και στην περίπτωση που εμείς βιαζόμαστε… αυτό το κάτι είναι το πιπί – κακά του.

Ο σκύλος, σαν καλός μαθητής οδηγείται στο συμπέρασμα ότι…

…Όταν δείχνουμε «βιασύνη» είναι λάθος αυτός να λερώνει , επειδή τότε η βόλτα τελειώνει.

Και επειδή κανένας σόφρων σκύλος δεν θέλει, με τη συμπεριφορά του, να ενεργοποιήσει κάτι τέτοιο, το αποτέλεσμα είναι να μην πηγαίνει τουαλέτα.

Αυτό το διδάξαμε εμείς στο σκύλο μας με τη συμπεριφορά μας!

Μάθαμε τι σημαίνει «βιασύνη ανθρώπου» για το σκύλο, αλλά πώς την καταλαβαίνει ο άτιμος;

Δεν μπορούμε να του το πούμε με περισσότερους τρόπους: Κοιτάμε συνέχεια το ρολόι, μικραίνουμε τη διαδρομή, «κόβουμε δρόμο», περπατάμε γρήγορα και νευρικά, τον τραβάμε από κάθε γωνιά που σταματάει για να μυρίσει «τα συναρπαστικά νέα της γειτονιάς». Τον παροτρύνουμε, μάλιστα, να περπατήσει πιο γρήγορα. “Άντε πάμε”, του λέμε κάθε τόσο.

Δεν χρειάζεται να είναι και φωστήρας ο σκύλος για να καταλάβει ότι βιαζόμαστε…

Πώς αλλάζει η εικόνα του για τη «βιασύνη» μας;

Το μόνο σίγουρο μέχρι στιγμής είναι ότι αυτή μας η συμπεριφορά –του «άντε τελείωνε… έχουμε κι άλλα πράματα να κάνουμε!»- έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Είναι η τέλεια εκπαίδευση για να μάθουμε στο σκύλο μας να… κρατιέται στη βόλτα και μάλιστα, ΕΙΔΙΚΑ στις περιπτώσεις που εμείς βιαζόμαστε.

Αν κάνουμε το αντίθετο; Αρχικά πρέπει να σβύσουμε από το μυαλό του τη συσχέτιση της «τουαλέτας» του με τον τερματισμό της βόλτας, και ειδικά στις περιπτώσεις που εμείς παρουσιάζουμε συμπτώματα βιασύνης. Ο καλύτερος τρόπος για αυτό, είναι να του «αποδείξουμε» ότι:

«Το πότε θα λερώσει δεν έχει καμία σχέση με το πότε θα τελειώσει η βόλτα.»

Ιδανικά, να ξέρει ότι λερώνοντας νωρίς η βόλτα γίνεται… μεγαλύτερη και… απολαυστικότερη.

Πώς το πετυχαίνουμε αυτό; Με την αντίθετη συμπεριφορά, δηλαδή μεγαλώνοντας τη βόλτα! Μην φαντάζεστε ότι θα χάσετε παραπάνω χρόνο με αυτή την επιμήκυνση γιατί στην πραγματικότητα μπορεί να αντιστοιχεί σε μερικά μόλις βήματα. Αλλά είναι σημαντικό αυτά τα βήματα να γίνονται ΠΑΝΤΑ, από εδώ και μπρος!

4 συμβουλές για να αλλάξει η εικόνα του για τη «βιασύνη» μας

Επειδή, λοιπόν, όποιος βιάζεται… ο σκύλος του αργεί να πάει τουαλέτα, προσπαθούμε πολύ:

1. Να καμουφλάρουμε, όσο μπορούμε, τη βιασύνη μας. Πχ. προσέχουμε τη φωνή μας – να είναι ήρεμη, σταθερή, χωρίς εντάσεις. Οι κινήσεις μας να είναι πιο αργές, τα βήματα επίσης. Δεν κοιτάμε συνέχεια το ρολόι και αφήνουμε το ζώο να μυρίσει 2-3 γωνίες, μια τουλάχιστον από αυτές αφού λερώσει.

2. Να επιβραβεύουμε το «πιπί κακά». Έτσι, θα τον καθοδηγούμε και θα του επιβεβαιώνουμε ότι είναι καλό να λερώνει στη βόλτα, ακόμα κι όταν εμείς «έχουμε βιασύνη».

3. Να μην κάνουμε μεταβολή για το σπίτι μόλις λερώσει. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Όσο κι αν βιαζόμαστε, πρέπει να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να συνεχίσουμε τη βόλτα λίγο παραπέρα (στο μέλλον λίγα μέτρα μπορεί να αρκούν αλλά για την αρχή προσπαθήστε να περπατήσετε παραπάνω). Μπορούμε μάλιστα να του αποσπάσουμε κάπως την προσοχή τρέχοντας παραπέρα ενθουσιασμένοι με το μπαλάκι ή το αγαπημένο του παιχνίδι. Αυτό θα αποτελέσει και επιβράβευση για την «τουαλέτα του» και θα «μασκάρει» τη σύνδεση της μικρής βόλτας με το λέρωμα…

4. Μπορούμε επίσης να δώσουμε εντολή στο λέρωμα. Κάθε φορά που πηγαίνει τουαλέτα, να του λέμε μια συγκεκριμένη λέξη, για παράδειγμα «καθαρό» και μετά να τον επιβραβεύουμε. Στο μέλλον, με εντολή θα παροτρύνουμε τον υπάκουο σκύλο μας να λερώσει, γιατί αυτό είναι το επιθυμητό εκείνη τη στιγμή…