Φιλοπάππου: Στο μπαλκόνι της Αθήνας

Ήταν το μακρινό 2002, όταν ο προ-ολυμπιακός πυρετός «έψηνε» την πόλη, τότε που οι (κατά τα άλλα ευτυχέστατες) ενοποιήσεις των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας απείλησαν να «καταπιούν» τον λόφο του Φιλοπάππου, στη μαύρη τρύπα του ενιαίου εισιτηρίου και του ωραρίου λειτουργίας. Οι πάντα δραστήριοι κάτοικοι των γύρω περιοχών ξεσηκώθηκαν, και το σχέδιο ευτυχώς εγκαταλείφθηκε. Αν οι Αθηναίοι δεν απολαμβάναμε το προνόμιο (;) της βραχύβιας μνήμης, θα τηρούσαμε ενός λεπτού σιγή μπροστά σε αυτό το ηλιοβασίλεμα που σώσαμε από τα νύχια του «8.00-15.00» των αρχαιολογικών χώρων. Αν θέλαμε να το πάμε και ένα βήμα παραπέρα, θα είχαμε ανακηρύξει και το σούρουπο στον λόφο του Φιλοπάππου βασικό και αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Όχι, δεν είμαστε καθόλου υπερβολικοί…