Χαρακτηριστικά

Γενικά στοιχεία

Η Φεράρι της οικογένειας των σκύλων ο Βελγικός Ποιμενικός “Malinois” διαθέτει μοναδικά προσόντα τα οποία τον κάνουν ξεχωριστό σε σχέση με τις άλλες φυλές σκύλων και τον κατατάσσουν στην κορυφή της επιλογής ενός σκύλου συντροφιάς αλλά και ενός τέλειου φύλακα. Η προσωπικότητά του, οι αθλητικές του ικανότητες, το θάρρος του, η εξυπνάδα του και η απόλυτη αφοσίωση που δείχνει στην ανθρώπινη οικογένειά του είναι η χρυσή «συνταγή» που χαρακτηρίζει το Μαλινουά, γι’ αυτό δικαιωματικά πήρε το παρατσούκλι «Η Φεράρι των σκύλων». Οι Βελγικοί Σκύλοι είναι παγκοσμίως γνωστοί για την πολλαπλή χρησιμότητά τους, είτε ως οικογενειακά κατοικίδια, συνοδοί και σύντροφοι στη δουλειά, είτε ως σκύλοι διάσωσης από χιονοστιβάδες, όπου είναι ικανοί να εντοπίσουν σώματα ανθρώπων κάτω από πολλά μέτρα χιονιού, αλλά και ως σκύλοι εντοπισμού ναρκωτικών και, γενικά, ως αστυνομικοί σκύλοι ή σταρ της τηλεόρασης. Τελευταία δε, παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς επίδειξης σκύλων. Ο Βελγικός Σκύλος, εξαιρετικά πιστός στην ανθρώπινη οικογένειά του, συχνά δεν νιώθει άνετα με ξένους και μπορεί να είναι κτητικός και προστατευτικός για κάθε μέλος ή για την ιδιοκτησία της οικογένειας. Είναι ένας σκύλος που αγαπά τη συντροφιά, βαριέται εύκολα και αν μείνει μόνος του για μεγάλες χρονικές περιόδους μπορεί να γίνει εξαιρετικά καταστροφικός. Χρειάζεται πνευματική διέγερση την οποία θα δεχθεί με ευκολία. Το Μαλινουά λατρεύει τα παιδιά. Αν αναφερθούμε δε στα παιδιά της οικογένειάς του τότε θα διαπιστώσουμε ότι βρήκαν το φύλακα-άγγελό τους. Τα προστατεύει και παίζει μαζί τους. Είναι πολύ προσεκτικός στον τρόπο που κινείται όταν βρίσκεται κοντά τους και κάνει μεγάλη υπομονή όταν τα παιδιά «τον ταλαιπωρούν».

Φροντίδα & Υγεία

Το Μαλινουά είναι ένας ανθεκτικός σκύλος που δεν έχει καμία ευαισθησία ως φυλή, με μέσο όρος ζωής τα 12 χρόνια, όλα αυτά, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι προέρχεται από υγιείς γονείς.

Ιστορία

Στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς το πνεύμα του εθνικισμού αναπτυσσόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη, πολλά άτομα εργάστηκαν για να δημιουργήσουν ζώα που θα μπορούσαν να αναγνωριστούν ως ζώα της χώρας τους. Στο Βέλγιο έγιναν προσπάθειες για να καθοριστεί αν υπήρχε ένας πραγματικός ποιμενικός σκύλος που να είναι μοναδικός γι’ αυτή τη χώρα. Το Σεπτέμβριο του 1891, με αυτό το σκοπό ως κεντρική ιδέα, ιδρύθηκε η Βελγική Λέσχη Ποιμενικών Σκύλων. Συγκροτήθηκε μια επιτροπή μελών της Λέσχης η οποία ήρθε σε επαφή με κτηνιάτρους σε όλες τις επαρχίες. Το Νοέμβριο του 1891, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Adolphe Reul, έγινε μια συγκέντρωση στο Κιούρεγχεμ, στα προάστια των Βρυξελλών, για να εξεταστούν ποιμενικοί σκύλοι στην περιοχή εκείνη. Από τους 117 σκύλους που παρουσιάστηκαν, ο καθηγητής Reul και η ομάδα κριτών του συμπέραναν ότι για την επαρχία του Μπραμπάν υπήρχε ένας σταθερός τύπος Ποιμενικού Σκύλου. Οι σκύλοι αυτοί ανατομικά ήταν παρόμοιοι, αλλά διέφεραν ως προς την υφή, το χρώμα και το μήκος του τριχώματος. Ο καθηγητής Reul περιέγραψε έναν τετράγωνο, μέσου μεγέθους, Ποιμενικό Σκύλο με καλά βαλμένα τριγωνικά αφτιά και σκούρα καφέ μάτια. Μετά την έκθεση στο Κιούρεγχεμ, η Βελγική Λέσχη Ποιμενικών Σκύλων (ΒΛΠΣ) αφιέρωσε τις προσπάθειές της…