Παρά τις πινακίδες σύμφωνα με τις οποίες «απαγορεύονται τα σκυλιά» σε πλατείες και πάρκα, να ένας νόμος που είναι με το μέρος των φιλόζωων και επιτρέπει την είσοδό τους παντού. Πάντα, όμως, υπό όρους.

Στην Ελλάδα χαιρόμαστε δύο πρωτιές σε σχέση με τις πινακίδες στους δρόμους: είμαστε η μόνη χώρα όπου διάφοροι «καλλιτέχνες του σπρέι» καλύπτουν με σύμβολα και συνθήματα τις πινακίδες της τροχαίας («tagging» λέγεται αυτή η ανοησία στην αργκό του δρόμου), στέλνοντας ανυποψίαστους οδηγούς ανάποδα στο μονόδρομο ή αναγκάζοντάς τους να μαντέψουν «τι έλεγε κάποτε» αυτό το ρυπαρό ντενεκεδάκι που μοιάζει με STOP.

Επίσης, είμαστε η μόνη χώρα όπου ο καθένας -στην απόλυτη κυριολεξία- μπορεί να αναρτήσει μια πινακίδα απαγορεύοντας ό,τι τον ενοχλεί προσωπικά. Υπάρχουν πινακίδες που γράφουν «ιδιωτικός δρόμος – απαγορεύεται η είσοδος» σε γειτονιές όπου η στάθμευση είναι δύσκολη και το αδιέξοδο μπροστά στην πολυκατοικία μάς βολεύει για «ιδιωτικό πάρκινγκ». Πινακίδες σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας που γράφουν με τεράστια γράμματα «STOP!» (και από κάτω, με μικρότερα, «Η στάση της γεύσης. Το καλύτερο σουβλάκι»). Και φυσικά, πινακίδες σε κάθε παρτέρι, πάρκο και δημόσια έκταση πρασίνου που απαγορεύουν την είσοδο ζώων, με τους πιο ευφάνταστους -κάθε φορά- τρόπους: «Οχι ζώα», «Απαγορεύονται τα ασυνόδευτα ζώα». Μέχρι και «Νo dog» έχω συναντήσει σε περιοχή-θέρετρο της Πελοποννήσου, έναν ευφυή γλωσσικό συνδυασμό λακωνικής διατύπωσης και τουριστικής αγγλικούρας…