Οι 65αρηδες που κινδυνεύουν 50% λιγότερο να καταπέσουν – Τι τους σώζει
Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου αποτελεί συνάμα τον ιδανικότερο σύμμαχο των ηλικιωμένων ατόμων, όχι μόνο για ψυχολογικούς λόγους, αλλά και για την πρόληψη σωματικών δυσλειτουργιών και αναπηριών
Η συμβίωση με έναν σκύλο μπορεί να μας δώσει πολύτιμα μαθήματα ευτυχίας, ενώ σίγουρα μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Τα οφέλη όμως δε σταματούν εκεί και μάλιστα θεωρούνται καθοριστικά στην σωματική διάπλαση των ηλικιωμένων ατόμων. Σύμφωνα με νεότερα ερευνητικά στοιχεία, οι ηλικιωμένοι ιδιοκτήτες σκύλων είχαν έως και δύο φορές μικρότερο κίνδυνο αναπηρίας και σωματικών δυσλειτουργιών.
H έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Μελετών στην Τσουκούμπα της Ιαπωνίας και τα δεδομένα που αναλύθηκαν αφορούσαν σε ένα αρκετά μεγάλο δείγμα, σχεδόν 11 χιλιάδων Ιάπωνων ηλικιωμένων. Τα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο PLOS ONE.
Υπάρχει βέβαια εξήγηση, καθώς οι συχνές και καθημερινές βόλτες που χρειάζονται οι σκύλοι αυξάνουν τα επίπεδα της σωματικής δραστηριότητας. Αυτή η συσχέτιση διαφαίνεται και από προηγούμενο ερευνητικό υλικό της ίδιας ερευνητικής ομάδας, με τους ιδιοκτήτες σκύλων να παρουσιάζουν μικρότερο κίνδυνο αστάθειας και αδυναμίας. Άλλες έρευνες δείχνουν επίσης ότι η σωματική αδυναμία αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο μελλοντικής αναπηρίας.
Η ερευνητική διαδικασία
Για να διερευνηθεί περαιτέρω η σχέση μεταξύ της συμβίωσης με έναν σκύλο και τον κίνδυνο αναπηρίας και σωματικών προβλημάτων, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε ερωτηματολόγια τόσο ιδιοκτητών γάτας όσο και ιδιοκτητών σκύλου από ηλικιωμένους ηλικίας 65 με 84 ετών την περίοδο από τον Ιούνιο του 2016 έως τον Ιανουάριο του 2020. Η στατιστική ανάλυση συμπεριέλαβε επίσης και ιατρικά και δημογραφικά δεδομένα των συμμετεχόντων.
Διαπιστώθηκε ότι οι ηλικιωμένοι που ήταν ιδιοκτήτες σκύλων είχαν περίπου τις μισές πιθανότητες να έχουν κάποια αναπηρία, σε σύγκριση με εκείνους που δεν ήταν ποτέ ιδιοκτήτες σκύλων, ακόμα και μετά την συμπερίληψη άλλων παραγόντων που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σωματική δυσκινησία. Επιπροσθέτως, οι ιδιοκτήτες σκύλων που ασκούνταν τακτικά είχαν ακόμη μικρότερο κίνδυνο αναπηρίας.
Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε η ίδια συσχέτιση στους ιδιοκτήτες γάτας, ενώ ο κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία δεν επαληθεύτηκε για κανέναν από τους δύο ιδιοκτήτες κατοικιδίων.
Το σημαντικότερο εύρημα είναι η ασπίδα προστασίας με την οποία εξοπλίζονται οι ιδιοκτήτες σκύλων μεγαλύτερης ηλικίας σε συνδυασμό με την συστηματική άσκηση ενάντια στις σωματικές δυσλειτουργίες, ενισχύοντας την υγιή γήρανση: «Η καθημερινή φροντίδα, η συντροφιά και η άσκηση ενός κατοικίδιου σκύλου μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επιτυχή γήρανση» σημειώνουν οι επιστήμονες.
Παράλληλα, μελλοντικές έρευνες θα μπορούσαν να διερευνήσουν τους ψυχολογικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων η ιδιοκτησία σκύλου μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη.
