Ποιες είναι οι αντιδράσεις ενός ανθρώπου που από ένα απομακρυσμένο χωριό βρίσκεται ξαφνικά σε μία μεγαλούπολη; Θεωρείτε ότι του είναι εύκολο να διασχίσει κάθετα μια κεντρική λεωφόρο; Σκεφτείτε το φόβο στα μάτια του, αν πρέπει να ανέβει τις κυλιόμενες σκάλες ενός μεγάλου σουπερμάρκετ…

του Μιχάλη ∆ιαµαντάρα, εκπαιδευτή σκύλων

Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά θα αντιμετωπίσετε και στις πρώτες βόλτες του κουταβιού. Μία σημαία που κυματίζει, η γειτόνισσα που τινάζει το χαλί στο μπαλκόνι, το πέρασμα ενός απορριμματοφόρου, αλλά ακόμη και μια απλή σακούλα που την πήρε ο αέρας, είναι μερικές από τις εικόνες που θα τρομάξουν τον σκύλο μας.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες που θα εισαχθεί το καινούργιο μέλος στην οικογένεια, είναι απαραίτητο να του φορέσουμε το κολάρο της βόλτας. Όταν διαπιστώσουμε ότι αρχίζει να το συνηθίζει, επόμενή μας κίνηση είναι να του προσθέσουμε και το λουράκι της βόλτας (οδηγός) προκειμένου να το σέρνει μέσα στο σπίτι (εξοικείωση)… Με αυτόν τον τρόπο, οι μελλοντικές βόλτες θα είναι σίγουρα πιο εύκολες. Με υπομονή και επιμονή ο ιδιοκτήτης (κηδεμόνας) μπορεί να εξαλείψει όλες τις φοβίες του σκύλου του. Οι συνεχείς βόλτες που σταδιακά θα γίνονται και στα πιο «δύσκολα» σημεία της περιοχής μας, είναι απολύτως αναγκαίες.

Αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό στάδιο της κοινωνικοποίησης είναι η επαφή του ζώου μας με άλλα σκυλάκια.
Σε αυτό το σημείο μας βοηθάει και το γεγονός, ότι σιγά-σιγά, όλο και περισσότεροι δήμοι δημιουργούν οργανωμένα πάρκα σκύλων, με σκοπό την ασφαλή κοινωνικοποίηση και βέβαια την εκτόνωση των τετράποδων φίλων μας. Εδώ να προσθέσουμε ότι πριν από την είσοδό μας σε αυτούς τους χώρους, πρέπει να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι και οι άλλοι σκύλοι που βρίσκονται εκεί δεν δείχνουν σημάδια προβληματικής συμπεριφοράς. Τις “κακές παρέες” πρέπει να τις αποφεύγουμε. Σκύλος που δεν έχει κοινωνικοποιηθεί τις περισσότερες φορές γίνεται δύστροπος, αντιδραστικός στην εκπαίδευση και στην αναπόφευκτη επαφή με τον κτηνίατρο.