Πώς μαθαίνουμε στο κουτάβι να μπαίνει στο crate

ΤΗΣ Τζούλη Τούντα

Το crate – κλουβάκι περιορισμού το χρησιμοποιούμε για να δημιουργήσουμε έναν ασφαλή χώρο ηρεμίας, ύπνου και απασχόλησης για το κουτάβι. Και του μαθαίνουμε να εισέρχεται σε αυτό με χαρά.

Ένα crate – κλουβάκι περιορισμού δεν το χρησιμοποιούμε ποτέ για να τιμωρήσουμε το κουτάβι.

Τα κουτάβια είναι τρισχαριτωμένα. Είναι παιχνιδιάρικα, αστεία, γεμάτα περιέργεια και έτοιμα για σκανδαλιές.

Είναι εξερευνητές. Ό,τι βρουν μπροστά τους, μπορεί να το δαγκώσουν, ακόμη και να το καταπιούν, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία τους.
Γι΄ αυτό ένα κουτάβι δεν πρέπει να το χάνουμε, ποτέ, από το οπτικό μας πεδίο.

Crate – κλουβάκι περιορισμού

«Δεν μπορώ να φανταστώ τον ερχομό ενός παιχνιδιάρικου και γεμάτου περιέργεια κουταβιού, χωρίς να συνοδεύεται από ένα crate – κλουβάκι περιορισμού.

Ένα φυσιολογικό κουτάβι είναι χαρούμενο, γεμάτο ενέργεια και περιέργεια για τα καινούργια πράγματα του χώρου μας.

Αυτό, πολλές φορές, σημαίνει ζημιές, ανεξέλεγκτο κατούρημα και δαγκώματα, παίζοντας. Εμείς, από την πλευρά μας, θα πρέπει να έχουμε υπομονή, επιμονή, αλλά και συνέπεια στην εκπαίδευσή του», επισημαίνει ο εκπαιδευτής σκύλων, Μιχάλης Διαμαντάρας*.

Η χρήση ενός crate θα δημιουργήσει ασφάλεια, συνέπεια στις διορθώσεις και στις επιβραβεύσεις

Το κλουβάκι δεν είναι φυλακή. Είναι το σπίτι, το δωμάτιο του

Το κουτάβι, όπως λέει, δεν πρέπει να μένει λεπτό χωρίς τη δική μας επιτήρηση, καθώς μπορεί να κάνει διάφορες ζημιές στο σπίτι, όπως να καταστρέψει αντικείμενα. Αλλά και να καταπιεί/δαγκώσει κάτι που θα βλάψει την υγεία του.

«Την ίδια στιγμή, η καθημερινότητά μας δεν μας αφήνει να είμαστε, διαρκώς, πάνω από το νέο μέλος της οικογένειάς μας.

Η χρήση ενός crate θα δημιουργήσει ασφάλεια, συνέπεια στις διορθώσεις και στις επιβραβεύσεις, και θα αποτρέψει τυχόν δικό μας θυμό, που το μόνο που μπορεί να φέρει, είναι προβλήματα», αναφέρει ο κ. Διαμαντάρας.

Απαράβατος όρος είναι ότι το κουτάβι δεν μπαίνει στο crate για τιμωρία, τονίζει ο κ. Διαμαντάρας. Το κλουβάκι δεν είναι φυλακή. Είναι το σπίτι του, το δωμάτιο του, η φωλιά του, το αποκούμπι του.

Το crate το τοποθετούμε στο κεντρικότερο σημείο του σπιτιού (σαλόνι, καθιστικό, κουζίνα), ώστε τις περισσότερες στιγμές περιορισμού να μπορεί να έχει τη δική μας παρέα.

Όταν βάζουμε το κουτάβι στο crate, φροντίζουμε πάντα να έχει κάνει την ανάγκη του.

Προσαρμογή στο crate – κλουβάκι περιορισμού

«Είναι δεδομένο ότι με τον ερχομό του κουταβιού έχουμε τον απαραίτητο χρόνο να εκπαιδεύσουμε άμεσα το κουτάβι, ώστε να δει θετικά το crate.

Το πρώτο πράγμα που θα μας βοηθήσει, είναι το νερό και το φαγητό του. Τα τοποθετούμε εντός του crate και έχουμε μόνιμα ανοιχτή την πόρτα.
Έτσι, το κουτάβι θα εισέρχεται στο crate σκύλου για να πιει, ή για να φάει, και θα αισθάνεται άνετα στο καινούργιο του δωμάτιο», επισημαίνει ο κ. Διαμαντάρας.

Επίσης, η χρήση ενός έξυπνου παιχνιδιού, δηλαδή που γεμίζει με φαγητό, βοηθά στο να μένει περισσότερη ώρα εντός της φωλιάς του.

Σταδιακά κλείνουμε την πόρτα

Στη συνέχεια, ρίχνουμε κροκετούλες μέσα στο crate και κλείνουμε την πόρτα. Τον χρόνο που παραμένει κλειστή η πόρτα, τον ανεβάζουμε αργά και σταδιακά.

Σιγά – σιγά, και ενώ βρίσκεται στο κλουβάκι του, αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε από το crate.

Πώς μαθαίνουμε στο κουτάβι να μπαίνει στο crate

«Το σκέπασμα του κλουβιού με ένα σκούρο πανί μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία του. Δημιουργούμε συνθήκες «σπηλιάς», κάτι που θα το κάνει να νιώσει περισσότερη ασφάλεια», διευκρινίζει ο κ. Διαμαντάρας.

Και καταλήγει: «Σύντομα το crate θα αρέσει τόσο στο κουτάβι, όσο και σε εμάς.
Οι λιγότερες διορθώσεις, οι περισσότερες επιβραβεύσεις και ο καθόλου θυμός, θα κάνουν τη ζωή μας, αλλά και τη ζωή του, ευκολότερη».

___________________________________________

* Ο κ. Μιχάλης Διαμαντάρας, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως συνοδός στρατιωτικών σκύλων στην Πολεμική Αεροπορία το 1990, όπου και υπηρέτησε επί 10 χρόνια.

Από το 2000 ασκεί το επάγγελμα του εκπαιδευτή σκύλων και όπως λέει: «έχω εκπαιδεύσει σκύλους, σχεδόν όλων των φυλών, λαμβάνοντας πάντα υπ΄όψιν τόσο τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του σκύλου όσο και τις ανάγκες του κηδεμόνα του. Στόχος μου είναι με την προεκπαίδευση, την κοινωνικοποίηση, τη βασική υπακοή, αλλά και τη επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων, να διαμορφωθεί η συμπεριφορά του σκύλου, έτσι ώστε να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει τη θέση του μέσα στην οικογένεια. Έτσι, με ήρεμο και κυρίως με μεθοδευμένο τρόπο, θα δημιουργηθεί μια σχέση υπακοής, σεβασμού και αγάπης».

Είναι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εκπαιδευτών Σκύλων.